Bu haftadaki yazımda da Anadolu’da ki tasavvufi cereyanlardan bahsedeceğiz.

Tasavvufi düşüncenin Türk milletinin hayatındaki rolü çok büyüktür. Bilhassa Anadolu’nun Türkleşmesinde ve İslamlaşmasında en büyük amil tasavvufi düşünce olmuştur. Türklerin İslamiyet’i kabul edip Anadolu’yu yurt edinmeye başladığı XI. Yüzyıldan dan itibaren Orta Asya’da ki Türk illerinden Anadolu’ya gelen ‘’ALPERENLER’’ ismiyle anılan tasavvuf ehli ”Teşkilatçı Dervişler’’ Anadolu’daki gönül medeniyetinin kurulmasında önemli roller oynamışlardı. Bu dervişler, Selçuklu devletinin kurulmasını sağlamışlardır. Selçuklu Devleti kurulduktan sonra, memleketin hemen hemen her tarafında tasavvufi düşüncenin müesseseleri görülmeye başlanmıştır. Hatta hükümdarların şeyhlere mürit olmaları sebebiyle Tasavvufi müesseselerin önemi daha da artmıştır.

Evet, Tasavvuf ve Tarikat fetih demektir. Her fetihin arkasında bir gönül eri vardır. Tıpkı Fatih’in arkasında, şeyh’i Akşemseddin’in olduğu gibi. Yine, Sultan İzzettin Selçuki’nin Şeyh Necmettin Bağdadi’ye, I. Alaaddin Keykubat’ın Şeyh Şıhabüddin Sühreverdi’ye bağlı olduğun kaynaklar belirtmektedir. Gerek Selçuklu, gerekse Osmanlılardaki hükümdarların büyük bir çoğunluğunun bir tarikata bağlı olduğu bilinmektedirç

Anadolu’daki tasavvufi düşünceden bahsederken HOCA AHMED YESEVİ’nin gayretlerini göz ardı edemeyiz. Bilhassa Horasan ve Maveraünnehir’de Ahmet Yesevi’nin kurmuş olduğu Yesevi tarikatı çok yaygındır. İşte bu Yesevi tarikatına bağlı ‘’Alperenler’’ dediğimiz müritler, Anadolu’ya gelerek yerleştirmişler ve ilk önce manevi fetihte bulunmuşlardır: