Şunu iyi biliyoruz ki, sosyal hayatta –iş bölümü- yapmağa mecburuz. Uzmanlaşmak ve başarılı olmak buna bağlıdır. Sağlık, eğitim, güvenlik başta olmak üzere, beslenme, ikamet ve diğer ihtiyaçlarımızı karşılamak için farklı işleri farklı kişiler yapıyor ve hayat böyle devam ediyor.

 Dişi ağrıyan göz doktoruna gitmiyor, her öğretmen kendi branşının dersini veriyor. Yani uzmanlaşıyor. Farklı hizmetleri farklı kişilerden ve yerlerden alıyoruz.

Sağlıklı toplumlarda, her meslek sahibi alanında çalışıp kendini geliştirirken başkalarını yok saymıyor. Meslekler arası yardımlaşma ve dayanışma hep öne çıkıyor. Çatışma yaşanmıyor. Birbirini önemsiz ve gereksiz sayma görülmüyor

Bütün hizmet alanlarında olduğu gibi, dinî hizmet yolları da farklıdır diyebiliriz. Kitabımızın tefsiri, lâfzının öğrenilip öğretilmesi, hadis-i şeriflerin anlaşılması anlatılması, îman hakikatlerinin bilinip bildirilmesi, fıkıh ve kelam gibi saymakla bitiremeyeceğimiz dinî ilimler ilâhiyat fakültelerinde konunun hocaları tarafından okutuluyor.

Hizmet alan ve hizmet üretenler kendilerine göre ihtiyaç duydukları her şeyi, zaman içinde değiştikçe ve muhtaç oldukça satın alıyor veya üretiyorlar.

İşte Bediüzzaman hazretleri de asrımızın bazı özel şartlarını dikkate alarak kendi hizmet alanını belirliyor. Diğer hizmet birimleriyle ve çalışanlarıyla ilişkilerini ve sınırlarını çizerken çok hassas davranıyor ;

"Dahilde tarafgirâne adâvet ve münakaşalara vesile olan fürûatı değil, belki bütün nev-i beşerin en ehemmiyetli meselesi olan erkân-ı imaniyeyi ve beşerin medar-ı saadeti ve umum İslâmın esas ve rabıta-i uhuvveti bulunan Kur'ân'ın hakaik-i imaniyesini bulmak ve muhtaçlara buldurmaya hayatımı vakfettim" demek suretiyle, hizmet-i İslâmiyenin ve mesâil-i diniyenin umumunu tazammun eden vüs'at ve camiiyeti hâiz bulunduğunu, dinî hizmetlerin her nev'ini teyit ve teşvik ettiğini ve bir cadde-i kübrâ-yı Kur'âniye olan Risale-i Nur dairesinin umum ehl-i iman ve İslâma şâmil bulunduğunu ifade ediyor.

 Ve yine aynı mektubunda, devamla, "Hattâ değil Müslümanlarla, belki dindar Hıristiyanlarla dahi dost olup adâveti bırakmaya çalışıyorum"; Harb-i Umumî ve komünizm altındaki anarşistlik tehlike ve tahribatlarının lisan-ı haliyle "Dünya fânidir, firaklarla doludur. Ey insanlar, adâveti bırakınız, Kur'ân dersini dinleyip birleşiniz; yoksa sizi mahvedeceğiz" diye beyanıyla bu zamanın şartları ve icapları karşısında tarz-ı hizmeti (belirtiyor).

(Bunu) yine Kur'ân'ın nuruyla göstererek hakîmâne irşadın ve tevfik-i İlâhiyeye muvafık hareketle isabetli hizmetin ifası gibi noktalardan Risale-i Nur'un lüzum ve ehemmiyetini tebarüz ettiriyor.

İşte, lâhika mektupları bu gibi hususlara da işaret ediyor. Değişen dünya hadiseleri, geniş ve küllî meseleler ve şartlar altında isabetli hizmet-i Kur'âniyenin esaslarını ders veriyor.( Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin Hizmetkârları Tahirî, Zübeyir, Hüsnü, Bayram, Mustafa Sungur, Bayram.”)(BARLA L.-1412-1413)

 Kardeşliğe yakışır ilişkileri de şöyle anlatıyor; “Bununla beraber zamanın ilcaatıyla zaruretler ortalıkta zannederek bazı hocaların bid'alara taraftarlığından dolayı onlara hücum etmeyiniz. Bilmeyerek "Zaruret var" zannıyla hareket eden o biçarelere vurmayınız. Onun için kuvvetimizi dahilde sarf etmiyoruz. Biçare, zaruret derecesine girmiş, bize muhalif olanlardan hoca da olsa onlara ilişmeyiniz.” (Emirdağ 2-1913)

“Herkes kendi kanaatini yazabilir. Acaba, şeriatta on iki mezhep, hususan Hanefî, Mâlikî, Şâfîi, Hanbelî mezheplerinde ve yetmişe yakın ilm-i kelâm ve usulüddin dairesindeki allâmelerin fırkalarında ne kadar ayrı, ayrı kanaatler ve fikirler kitaplara yazılmış, bilirsiniz. Halbuki bu zaman kadar, hiç bir zaman, din âlimlerinin ittifakına ve münakaşa etmemesine muhtaç olmamış. Şimdilik teferruattaki ihtilâfı bırakmaya ve medar-ı münakaşa etmemeye mecburuz.”(Şualar-1048) Diyerek, çatmadan, sataşmadan ve şefkatle –hakîmane irşadın- yollarını bize ders veriyor.

Hizmet yaparken –lider olma ve iktidar hastalığına yakalananlar kendilerinde bir güç fehmederler. Bu hastalık sosyal hayatın ecelidir. Bir kere bünyeye girdi mi, hizmet yaptığını zannedenler, kendileri hizmete muhtaç hale gelirler. Bu virüsün ilâcını Yüce Kitabımızdan alan Bediüzzaman hazretleri, icad ciheti ile tabiat gibi iktidarı, yani vehmedilen benliğini de kaldırarak bizlere harika bir ders vermektedir;

"Nefis daima kötülüğü emreder" ayet-i kerimesinin sırrıyla nefs-i emmareme itimad edemem. Nefis kusursuz olmaz.”

“ Zaten ben nasıl tabiatı, icad itibarıyla inkâr ediyorum. Ve Risale-i Nur bunu kat'î ispat etmiş. Öyle de, beşeri gurura, enaniyete, firavunluğa sevk eden iktidarı da, tabiat gibi inkâr ediyorum.” ...”(EMİRDAĞ L.-2-1874 )Demektedir.

Asrımızın yeni benlik ve küfür hastalıklarına, Kuran’dan alınan ilaçlarla elbette çareler bulunabilir ve bulunmuştur. Bizlere düşen alıp kullanmaktır. Ne güzel söylemiş büyük şairimiz Akif;

“ Doğrudan doğruya Kurandan alıp ilhamı,

Asrın idrakine söyletmeliyiz islâmı.”

Eski zamanlarda, o günlerin hastalıklarına, göre şahsi ve güzel yorumlarla yapılan hizmetlere, öze ters düşmeyen, yaz ve kışın farklı elbiseler giydiğimiz gibi, yeni araç ve imkânlarla güzellikler katıp, inancımızı ve hizmetlerimizi herkesle paylaşmalıyız.

Eskisiyle yenisiyle, bizim yaptığımız ve başka kardeşlerimizin yaptıklarıyla, hizmet ve çalışmaları takdir edip ömrümüzü kıymetlendirmeliyiz.