29 Mayıs(Salı) 2007

(Defnedildiği gün)

Şahin Hoca,

Karlı dağların başından,

Akan berrak sular gibi,

Akhisar ovasına indi.

Ondan önce de Akhisar’da,

İslam İslam’dı, din dindi.

Fakat o, bir bereket oldu,

Çöllere düşen yağmur misali.

Kelebeklere anlattı Kur’an’ı.

Arılar bal doldurdu kovanı.

Nur bahçesinde geceler,

Sabah oldu gönüllere.

Gönüller açtı güller gibi,

Bülbüller kondu güllere.

Onun ilk Hilaliye Kur’an Kursu,

İki barakadan ibaret bir yerdi.

Her taraf pıtraktı, her taraf dikendi,

O, dikenlere kızmaktansa,

Çalışıp güllere su verdi.

Rayihalar sardı Ege’yi,

Denizli heyecanlandı birden,

Kütahya hissetti gül kokusunu,

Uşak bir şubesi gibi çalıştı.

Duygular kapladı ruhu,

Ufuklar sardı düşünceyi.

Gündüzler sohbetlerle geçerken,

Nurlar ikiye böldü geceyi.

 

Bir gün onun da penceresine kondu,

“Hu hu” diyen güvercinler.

Onun da dalında öttü,

Son defa, dudu kuşları.

O da göçtü bu dünyadan,

Çınardan bir yaprak daha düştü.

O da göçtü bu dünyadan,

Geride, Kur’an hizmetleri kaldı,

Sonsuz âlemde nur verecek.

Bilmem ki kaç tane daha var,

Bu dünyada, böyle bir gerçek?

 

Akhisar’da,

Şahin Hoca’nın cenaze namazında,

Talebeleri var, hafızları var.

Eski arkadaşları var,

Abdullah Yeğin Ağabey,

Ali Sert Hoca Efendi,

İzmirliler, Kütahyalılar,

On binlerce insan dizilmiş,

Dualar, namazlar.

Ebedi bir yolculuğa hazırlık var,

Caddeler geniş, caddeler uzun,

Fakat yine de bu cemaate dar.

 

 

Susun kuşlar susun,

Artık aranızda o şahin yok,

Ötmeyin öyle sesli gürültülü,

Onun Kur’an okuduğu odanın,

Penceresi hep örtülü,

Siz de uçmayın saygılı olun,

Kollayın penceredeki tülü.

 

Ötün kuşlar, ötün,

Artık onun talebeleri hizmet yolunda,

Onun hafızları, Kur’an başındadır.

Onun davası yüce gönüllerde,

Gönüller şimdi genç yaşındadır.

Artık o, Mahbubu Huda’ya ulaşmış,

Onu sevenlerin yanındadır.

Bilin ki zamanların durduğu işte bu an,

O da, inşallah, en mutlu anındadır.

 

İbrahim KÖSE