BİLAL-İ HABEŞİ HAZRETLERİ HAKKINDA AZ BİLDİKLERİMİZ

Bilal-ı Habeşi Efendimizin künyesi Ebu Abdullah'tır. Babasının adı Ribah, annesinin adı Hamame'dir. Kendisi uzun boylu, zayıf ve saçların çoğu beyazdı. Anne babası Habeşli idi ama kendisinin doğum yeri Mekke'dir. Beni Cuhm kabilesine intisap etmişti.

O, Abdullah bin Cüdan'ın kölesi idi. Abdullah faziletli bir insandı. Hılf-ul Fudul adlı meşhur anlaşma bu zatın evinde imzalanmıştı. Kölelerine iyi muamele ederdi.

İslam davası ilk zuhur ettiği hengâmda evvele toplumun zayıf kesimlerinde ma'kes bulmuştu. Köleler, fakirler, zayıflar, cahiliye zulmetleri içinde bir nur gibi fışkıran bu çağrıya bütün gönülleri ile lebbeyk diyorlardı.

Köleler arasında davetin hızla gelişmesi Abdullah bin Cüdan'ı ürküttü. İlk etapta ortalık biraz durulana kadar tüm kölelerini Mekke'den uzaklaştırdı. Sadece bir kişi hariç; koyunları otlatmak için bıraktığı kölesi Bilal bin Ribah.

Ama sonunda Abdullah'ın hiç ummadığı bir şey gerçekleşti ve Hz. Bilal İslam ile şereflendi. Ama şartlar gereği dinini gizliyordu. Bir gün Kâbe'nin yanından geçerken, tam putların önüne geldiğinde birden kendini tutamadı ve putlara doğru tükürerek; "Size tapanlar zarar, ziyan içinde olsun" deyiverdi.

Bunu duyan Kureyşliler, soluğu onun sahibinin yanında aldılar ve ona "Sen dininden sapıttın mı?" diye sordular. Abdullah; "Benim gibilere böyle bir şeyi sormanızı garip buluyorum" cevabını verdi. Bunu üzerine Bilal'in yaptığını anlattılar. Buna çok üzülen Abdullah putların hoşnutluğunu kazanmak için 100 deve kesti ve kendi kölesine işkence yapmaları için Kureyşlilere izin verdi. Bu meş'um görevi de Bedir savaşında cehennemi boylayan Ümeyye bin Halef üstlendi.

MİSLİYLE CEZA

İlk Müslüman olanlardan ve eziyet dönemini bütün ağırlığınca yaşayan kahramanlardan biridir Habbab bin Eret hazretleri. Kendisi Ümmü Enmar adında bir kadının kölesi olup demircilik yapardı. İslam'la tanıştığında, bu duruma çok sinirlenen sahibesi, her gün ocakta kızdırdığı bir demirle bu mübarek insanın başını dağlamaya başladı. Durum dayanılmaz bir hal alınca Hz. Habbab durumu Efendimize(Aleyhissalatu vesselam) şikâyet etti.

Bu duruma çok üzülen Nebiler Nebisi(Sallalahu aleyhi ve selem) de ellerini açtı ve dua dua yalvardı. Az bir zaman geçmemişti ki bu melunenin başında bir dert hâsıl oldu. Acısından yerinde duramıyor, köpekler gibi uluyordu.

Kavminden bazıları, kendisine ancak her gün başını dağlatırsa bu rahatsızlıktan kurtulabileceğini söylediler. Tabii bu dağlama işini yerine getirme de demir dövme ustası Habbab hazretlerine düştü..

ALLAH'IN HOŞNUTLUĞU

Hz. Ebubekir(RA) servetini İslam yolunda bezletmesi ile meşhurdur. O İslam'ın ilk senelerinde birçok Müslüman köleyi satın alıp hürriyetine kavuşturmuştu. Bunların içinde Hz. Bilal ve annesi Hamame, Amir bin Fahire, Ebu Fukeyhe, Zübeyne, Nehdiyye vs vardır.

Bir gün, babası Ebu Kuhafe, bu zayıf köleleri satın alıp azad etmesini garipseyerek; "Bu zavallılar yerine güçlü köleler alıp azad etsen daha iyi olur. Senin gücünü artırır, sana yardımcı olurlar" demek istedi. Cahiliye mantığı bunu gerektiriyordu.

Ama İslam'ın kalbe yerleştirdiği mantık, rıza-i ilahi buudlu, ahiret televvünlü farklı bir mantıktı ki, Sıddık-ı Ekber'e şöyle dedirtecekti; "Benim düşüncem, Allah'ın benden hoşnut olmasıdır."

Kaynaklar

1-Ashab-ı Kiram-Şah Muinüddin Ahmed en Nedvi, Said Sahip Ansari-Sebilürreşad Neşriyatı-İst–1963

2- Siyretünnebi-Abdullah Atıf Tüzüner-Ahmed Said Matbaası-İst–1973