Bazı insanlar "Peygamber (Sallallahu aleyhi ve sellem)'i Allah'ın maşukudur(yani Allah ona âşıktır) diye nitelendiriyorlar. Bazı şairler de bu anlamı taşıyan şiirler söylüyorlar.

Aşkın özelliği, aşıkı heyecana ve kara sevdaya tutturmasıdır. Ancak, Allahu Teala bu tür şeylerden münezzehtir. Üzücü bir şey ki, bazı cüretkârlar Allah için heyecan ve kara sevdayı uygun görmüşler. Onlardan bir şair diyor ki:

Muhammed'i gönderdi, ancak

Heyecandan kurtulmak ve teselli bulmak için

Gölgesini yanında bıraktı.

Tıpkı Yusuf'un gömleğinin Yakub'u teselli ettiği gibi."

Şairin demek istediği şudur; "Allahu Teala Muhammed'i (Aleyhissalatu vesselam) dünyaya gönderdi. Ancak O (Sallallahu aleyhi ve sellem) Allah'ın aşkı idi. Âşık olan da sevgilisini unutmaz. Peygamberi gönderdi ama gölgesini ise, teselli bulmak için yanında bıraktı.(1) Tıpkı Yakub(AS)'ın Yusuf'un gömleği ile teselli bulduğu gibi..

Bu gibi şiirler Peygamberi övmek şöyle dursun, O'na saygısızlık olduğu gibi, Allahu Teala'ya da büyük bir saygısızlıktır. Bu gibi şiirleri okumak veya dinlemek büyük bir günah ve onlardan sakınmak da büyük bir vecibedir.

Bazı cahil sofular aklını bir tarafa bırakıp, her ne kadar içerikleri İslam'a aykırı olsa dahi bu tür şiirleri dinlemekten tuhaf bir zevk alıyorlar. Her halükarda, Peygamber (Aleyhissalatu vesselam)'ı Allah'ın maşuku görmek, Allah'a karşı işlenmiş büyük bir zulümdür. Zira aşk, insanda bulunan nefsi bir etkileşme olduğundan insana mahsustur. Allahu Teala böyle bir nefsanî tesir ve etkileşmeden münezzehtir.

Evet, Peygamber (Aleyhissalatu vesselam) Allah'ın yanında sevilir bir kimde idi. Bunda bir şüphe yok, fakat Allah'ın maşuku da değildi.

Eğer birisi buradaki aşkı mecazi manaya haml ederse, yine de bu tabiri Allah hakkında kullanması şer'i izne muhtaçtır. Böyle bir izin ise yoktur. Veya hâle mağlup olmuş, sekre düşmüş (İlahi tecellilerle kendinden geçmiş, manevi sarhoş olmuş) bir kimse şiirinde bundan bahsediyorsa, o kişi mazur sayılabilir. Ama böyle bir insanın sözü gizlenir, orada burada söylenerek halk arasında yayılmaz.(2)

Eşref Ali Tehanevi

Arapça’dan tercüme: Abdülhalık Ekinci

Kaynak: Eşref-ül Cevap

Dipnotlar

(1)-Menakıp kitaplarına giren ama hiçbir sahih rivayete dayanmayan bir görüşe göre Resulullah'ın(Aleyhissalatu vesselam) gölgesi yere düşmezdi. Sebebi de yukarıda belirtildiği üzere(H'âşâ) gölgesinin huzur-u ilahide kalması imiş.(!)

(2) Süleyman Çelebi de Mevlidinde "Ey Habibim! Sana âşık olmuşum" ifadesine yer verir. Bediüzzaman, 24. Mektup'ta bu ifadeyi üstün bir şekilde izah ve tevil eder ve şöyle der; " İşte bu en yüksek makam-ı mahbubiyeti, Süleyman Efendi, "Ben sana âşık olmuşum" tabiriyle beyan etmiştir. Şu tabir bir mirsad-ı tefekkürdür, gayet uzaktan uzağa bu hakikate bir işarettir. Bununla beraber, madem bu tabir şe'n-i rububiyete münasip olmayan mânâyı hatıra getiriyor; en iyisi, şu tabir yerine "Ben senden razı olmuşum" denilmeli.(Mektubat)