Bazı insanlar vardır, haklarında söylenecek sözler onları anlatmaya yetmez. Tatlı bir rayiha gibi koklanır onlar, beraber yaşayınca fark edilir ancak bizden başkalıkları, üstün yönleri.. İşte bana göre bu "hak erleri"nden, biridir Nazilli'li Bedri Doğru amca. İçi dışı birdir, tam soyadına uygunluk içinde dosdoğru bir insandır. Yarım asırdır iman ve Kur'an hizmetinde zerre şaşmayan bu fazilet abidesini nasıl vasfedeyim bilemiyorum. En iyisi gidin, ziyaret edin, görün, ellerini öpün, duasını alın, iklimine girin, havasını teneffüs edin..

Bedri amcamız kadar tatlı çok az insanla tanıştım dersem mübalağa etmiş olmam inşallah. 1929'da dünyaya teşrif eden bu mübarek insan, Üstad zamanında hizmete girmesine rağmen, hicabından ziyaret edememiş, ama o zamandan bu zamana acı tatlı çok şeye şahit olmuş bir bahtiyar. Hatıralarını büyük bir samimiyetle bizle paylaştı. Kendisine tekrar teşekkür ederken hastalıklarının şifası için dualarınızı rica ediyorum. Salih Okur

MUZAFFER ARSLAN AĞABEYİN FEDAKÂRLIĞI

Muzaffer Ağabey Pamukören köyüne devamlı kitap götürüyordu. Bir Sözler 300-350 gramdan aşağı değildir. İki tahta bavul-o zaman şimdiki gibi mükemmel bavullar yoktu-ile Muzaffer ağabey, Saffet ağabeyin oraya geliyordu. Saffet ağabey halıcı ağabeyimiz. Orada biraz dinleniyordu. İhtiyaç varsa oraya kitap bırakıyordu. İhtiyaç yoksa, aldığınla doğru trene gidiyordu. Trenle Pamukören tren istasyonuna kadar gidiyor, oradan bavulları alıyor, ta köye kadar götürüyordu.

Ben bir gün Muzaffer ağabeye dedim ki, "Muzaffer ağabey, ne olur müsaade et de, bu bavulları istasyona kadar ben götüreyim"

"Bedri, sen alışık değilsin, bavullar çok ağır, zorlanırsın" dedi.

"Zorlanırım" dedim "illa ben götüreceğim"

"İyi" dedi.

Kalktım, bavulları aldım. Gidiyorum, yorulduğumu hissettirmiyorum. Aldım trene kadar götürdüm.

Tren geldi. O doğru Pamukören'e gitti. Ben samimi söylüyorum, iki gün boyunca ellerim tutmaz oldu, iki gün..Kopmuş ellerim..

O zaman anladım ki, Muzaffer ağabey ne zorluklar, ne ızdıraplar içinde o ağır vazifeyi yüklenmiş. Türkiye çapında hizmet ediyordu Muzaffer ağabey..

Ben Hacı Mustafa ağabeyden duyduğuma göre, Türkiye'nin neresinde bir kopukluk olsa, kardeşler arasında bir anlaşmazlık, bir itişme kakışma olsa hemen Hacı amca, Muzaffer ağabeyi oraya gönderir. O gider, tamir eder, gelirdi. Öyle ikna kabiliyeti vardır yani..Mesela bu itişme kakışma nerde meydana gelmiş, bir seni dinler, bir beni dinler, işin ortasını bulur. Sanki o mesele hiç olmamış gibi hallederdi.

ÜSTADIN CENAZESİNE GİDİŞİMİZ

Ahmed Feyzi ağabey, üstadı 100 yaşına kadar yaşayacak zannediyordu. Vefat haberini duyunca, biz Nazilli'den Urfa'ya bir grup olarak gittik. Namaza yetişemedik. O sırada Bekir(Berk) Bey de mahkemelerden geldi, o da yetişememişti.

Üstad vefat ettiği zaman Ramazan'ın son günleriydi. Kadir gecesi toprakta bulunsun diye ulema kendi aralarında karar vermişler. Biz gömüldüğünün ertesi gün vardık. Üstadın cenaze namazını kılmamış bir Şafii imam buldular. Şafilerde cenaze mezardayken namazı kılınıyormuş. Böylece üstadın cenaze namazını kıldık. 50–60 kişi toplanıverdi. Bütün her taraftan akın akın insanlar geliyordu.

Anlattıklarına göre, insan selinin üzerinde kayık gibi kaymış üstadın tabutu..

TAHİRİ MUTLU AĞABEYİN TAKVASI

Tahiri ağabey Nazilli'ye gelmişti. Tevafuklu Kur'an'ın parası bizim evde toplandı. Haliyle bizim evde misafir oldu.

 Çayı çok severdi. Hem çay içiyor, hem de midesinin ağrıdığından bahsediyordu. "Ağabey" dedim, "hem midenizin ağrımasından bahsediyor, hem de boyuna çay içiyorsunuz. Çay midenize dokunur."

Gülümseyerek "Ooo kardaşım, çayıma karışma" dedi.

Anacığım rahmetlik, şu yaşlı pir-i fâniye bir hizmet edeyim" diye çok istiyordu.

Tahiri ağabey bir ara; "Ağrı kesici bir şey var mı aspirin gibi" dedi.

"Var" dedim..Anam benden evvel davranmış. Ne bilsin onun o kadar takva olduğunu..Anam da o zaman yaşlı, yetmiş yaşında vardı. Almış, gelmiş o ilacı Tahiri ağabeye verecek "iç bunu" diye.

Tahiri ağabey anamı fark eder etmez hemen kapıyı kapattı, takkesini uzattı "bunun içine koy" demek istedi..

ZÜBEYİR GÜNDÜZALP AĞABEYİN İSTİĞNASI

Zübeyir ağabey Nazilli'de üç ay kadar kaldı. Hizmet Rehberi'ni hazırladı. Zübeyir ağabey çok takvaydı. Kimsenin katiyen bir lokma bir şeyini almazdı.

O zaman benim durumum maddi olarak iyileşmişti. Bir kere Zübeyir ağabeyi İstasyona yakın bir yerde yakaladım. Yanımda 150 lira vardı. O zaman 150 lira çok para idi.

"Zübeyir ağabey, bunu hizmette kullanmak üzere size vermek istiyorum. Siz bunu hizmette kullanın" dedim.

"Oooo kardaşım sen bu parayı layık olanlara ver" dedi, almadı..

Yine bir gün Yeni Sinema'nın sokağından aşağı inip gider. Elinde uzun bir konserve kutusu.. "Zübeyir ağabeyim" dedim, "ne olur benim hatırımı kırmayın. Bu akşam çorbayı beraber içelim"

"Kardaşım" dedi "bende üç dört tane hastalık var. Bak benim yiyeceğim bunun içinde" dedi. Pirinç lapası yapmış yazık. "Ben bundan başka bir şey yedim mi hasta olurum" dedi. Maksat, yemeyecek yani. Çok hassas bir insandı.."