· Büyük balık küçük balığı yutuyor, doğru..Büyük de küçük de acı su, basit kumdandır. Cenab-ı Hak büyük balığa su ve kum yedireceğine küçük balıkları üreterek yediriyor. Buna rağmen büyük hâlâ mahdut, küçük hâlâ pek fazla.. Demek dengeyi bu şekilde sağlayan zat, pek adildir.

· Tabiat yoktan var edildikten sonra devr-i daim kanuna tabii oluyor. Alelekser artıp eksilmiyor. Bitkiler hayvanlar topraktan geliyor, toprağa intikal ediyor. Sema-Arz alışveriş yapıyor. Bu devr-i daim neticesinde artma, eksilme posa yok. Cennette insan vücudunda da böyle varidat sarfiyata denk tutuluyor. Dolayısıyla posa yok..

· İntisapta(bağlılıkta) kıymet var. Hz. Ali’ye ait olan kılıç bir demir kütlesi olduğu halde kıymetlidir. Hediye edilen bir kalem itina ile kullanılır. Peygamber(ASM)’a ait bir eşya olursa daha çok kıymetli olur, daha fazla ihtimam gösterilir. Ya Allah’ın(CC)hediye ettiği gözler, sözler ve her şey…

· Bir yerde bir boru ve çeşmeler var. Bir çeşmeden su, diğerinden süt, diğerinden de katran ve zift akıyor. Hangisini irade etsen o nasibindir. Katran akan çeşmeden içsen suç senindir, nasibin odur. İrade sendedir. Üç dört tane melaike seni zorla süte götürecek değil ya..

· Kader ilim nevindendir. Şuur gibi. Bir adam gelse, tüfeğin nasıl ateş edeceğini tarif etse, bilse tüfek patlar mı?. Hayır. Çünkü irade ve kudret de lazımdır. İşte Cenab-ı Hak da yapacaklarımızı biliyor. Bilmekle hadise vukua gelmiyor. Bizim irademiz esastır.

· Kisb(İnsan kazancı) emr-i itibaridir. Bir misal; Kalem, kâğıt, mürekkep, kâtip ayrı ayrı şeylerdir. Bunlardan biri olan kâtip diğerlerini istimal ettiğinde bir mana çıkıyor; “yazı yazmaklık” Bunun hariçte vücudu yoktur. Bizim her kisbimiz böyledir.

· Olacaklar Allah’ın ilminde vardır. Fakat o insanın yapmasını bekler. Yapmadan cezasını veya mükâfatını vermez. İki pehlivandan birinin yıkılacağı bilindiği halde nasıl ki güreşmeden “yıkılır” denmez. Yoksa yenilen “eğer güreşmiş olsaydık ben yıkardım” der. Allah da insanların yapmalarını bekliyor.

· Bir kâtibin yazı yazma sıfatının bir sayfadaki bütün harflerdeki aksi Vahidiyyet, bir harfteki aksi Ehadiyyyet’tir.

· Neden eski peygamberler çok? Çünkü son devrin insanları koyun ise, eski devrin insanları medeniyette keçi gibiydiler. Keçileri idare zordur. 1000 koyuna bir çoban yetiyorken, elli keçiye bir çoban ancak yetiyor.

· Vahdet-i Vücud Allah’ın varlığı hesabına kâinatı inkâr etmektir. Bunun vartaları vardır. “Dünyada her şey hayaldir” derler. Peygamberimiz(ASM) bu dünyada yaşadı, o da mı hayal?

· Vahdet-i Vücutçuların sıfatı Sıfatullah’ta, zatı Zatullahta eriyor. Zevklidir. İnsan bu zevk ile mest olur. İnsan bal yiyerek sarhoş olması gibi, çok bal yiyince “enel esel” yani “ben balım” der. Hallac-ı Mansur gibi.. Vahdet-i şuhud daha selametlidir.

*Şefkatte güneş gibi olmak..Resulullah(SAV) Taif’te kendisini taşlıyanlara beddua etmiyor. “Bunlar benim kendileri için gerçek kurtarıcı olduğumu bilmiyorlar, affet, hidayet et” buyurmuş. Bir kaç sene sonra Taif toptan Müslüman olmuş. Bizim hizmetimiz Güneş gibidir.Güneş hiç darılmaz.Pencere, perde kapalı olsa da hep fırsatı kollar, açar açmaz, içeri nezaketle girer, camları bile kırmadan..